Wat als verdriet, angst en pijn geen problemen zijn, maar onderdeel van een écht leven? Wat als verdriet, angst en pijn uitingen zijn om ons iets duidelijk te maken? Een signaal, een verwerking, iets dat er toedoet en daarom meer dan welkom zou moeten zijn.

Natuurlijk, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Ga er maar aan staan, ondraaglijke pijn, wanhopige angst of intens verdriet. Maar zou het zo kunnen zijn dat wanneer we deze emoties in de ogen durven kijken, het niet ontkennen en er zelfs mee leren dansen, we misschien een rijker, voller en eerlijker leven zouden leven?

Dans met het donker is een lied over de kunst van de overgave, terwijl alles in je schreeuwt ertegen te willen vechten.