Op twitter maakte Matthijn het nieuws bekend.
“Ben trots! Want in 2013 columnist voor vrouwenmagazine EVA! Duizenden vrouwen om maandelijks voor te mogen schrijven: jongensdroom ;)”
En lees hier zijn eerste Column:
De rij van kassa vier is het kortst van allemaal. Een bordje vertelt me dat er in deze supermarkt gemiddeld 2.1 klanten in de rij voor me staan. Dat van die 2 klopt, ik zie inderdaad twee mensen staan, maar blijkbaar is de lilliputter net weg. Er hangt ook een ander bordje met een foto. Naast de foto staat: ‘Marloes is hier caissière.’ Weinig bijzonders, maar Marloes is wel bijzonder. Juist daarom hangt dat bordje daar. Marloes is namelijk caissière met een beperking.
Het is haar droom om in contact te zijn met klanten, zo lees ik, en mijn supermarkt heeft dat voor haar geregeld. Ze werkt hier, zo gaat dat met een beperking, een beperkt aantal uren per week. Blijkbaar wil mijn supermarkt dat mensen die verschillen meetellen. Zolang het dan maar niet gaat om kasverschillen en geld tellen, want bij Marloes kun je alleen pinnen.
Ik zet mijn boodschappen op de band, kijk naar de foto en dan weer naar Marloes. Ze is naar de kapper geweest. Ik blijf gefascineerd heen en weer kijken van de foto naar Marloes en zie dezelfde enorme glimlach. Is weer eens wat anders dan de ‘medewerker van de maand’ die op de foto altijd lacht, maar negen van de tien keer chagrijnig opkijkt als je vraagt waar de jam staat. Nee, Marloes is anders. Marloes straalt. Ze is medewerker van de maand, het jaar, de eeuw, als ik haar glimlach mag geloven.
Haar glimlach ontwapent, en tijdens het afrekenen zeg ik zachtjes dat haar haar mooi zit. Ze blijft onverminderd glimlachen en wordt een beetje rood. Als ik de winkel uitloopt besef ik dat ik zojuist heb afgerekend met een beetje intimiteit. En ik heb er nog voetbalplaatjes bij gekregen ook. Moet ik vaker doen.