April was een maand van water. Het nieuwe jaar (‘Songkran’) werd namelijk gevierd en dat doen ze niet met vuurwerk maar met waterwerk! Iedereen gaat de straat op en gooit emmers vol ijskoud water naar elkaar. Het was geweldig, vooral omdat het zo heet was. Ik heb er echt van genoten! Iets wat minder was, is dat ze ook poeder in je gezicht smeren: dat had van mij niet gehoeven (maar heb het wel toegelaten, uit respect voor hun cultuur). Je moet het echt een keer in je leven meemaken!
Deze maand heb ik Monmen weer opgezocht. Hij ligt in een ziekenhuis ongeveer een uur hier vandaan. Ik heb al eerder over dit jongetje verteld, dat heel mager was en niet goed kon ademen. Het gaat een stuk beter met hem, hij is al heel wat aangekomen! We hebben in het ziekenhuis (waar we wekelijks naartoe gaan) teddybears kunnen uitdelen aan alle kinderen en hebben we met alle kinderen kunnen bidden en ze bemoedigd.
9 september is de dag dat ik voor vijf weken naar Nederland vertrek. Ik zal veel vrienden gaan bezoeken en ook een moment van rust nemen. Ik móet wel naar Nederland omdat ik mijn visum moet regelen: die geldt namelijk maar voor één jaar. Maandag 14 oktober vlieg ik weer terug naar Thailand.
Begin april hebben we maar liefst 60 voedselpakketten uitgedeeld aan de families in de sloppenwijken. Iedereen kreeg dubbel zoveel omdat we de hele week erna gesloten waren i.v.m. het waterfeest ‘Songkran’.
Elke week zie ik weer uit naar de zaterdag: dan komen de kinderen die al op school zitten weer langs! Het is geweldig om hun verhalen te horen, hoe spannend en nieuw school is. Op de zaterdag leer ik de kinderen, die dus eerst op het dagverblijf zaten, gitaar spelen. Verder doe ik spelletjes, vertellen we een bijbelverhaal en bidden we met de kinderen.
Zo nu en dan verzorgen verschillende organisaties in Pattaya kinderfeesten, waar ze verschillende activiteiten kunnen doen. Bij ons konden de kinderen kettingen en armbanden maken en zich laten schminken.
Op ons dagverblijf (van maandag tot en met vrijdag) komen steeds weer nieuwe kinderen. De eerste dagen is het veel gehuil, maar na een tijd zingen ze vrolijk mee met de liedjes en luisteren ze aandachtig naar de bijbelverhalen en andere lessen die we geven.
Ik wil iedereen bedanken voor alle gebeden en steun! Gods Zegen!
Liefs,
Robin van Engelenhoven