Niet als je het Jennifer Bakker vraagt. Jaren geleden kreeg zij een droom. In die droom zag zij een groep jongeren die samen als acteurs, dansers, zangers, muzikanten en beeldende kunstenaars in een zaal werkten. Er liepen docenten rond die aanwijzingen gaven en zijzelf was daar een van hen.
Destijds wees er in Jennifers leven echter niets op dat deze creatieve school er zou komen. Zelf zegt zij daar over: ‘Deze droom was wel een ver-van-mijn-bed-show. Ik heb altijd van creativiteit gehouden. Ik hield van tekenen en later ben ik gaan schilderen, ik speelde mee in een musical en toneel/dramastukken, deed mee met aanbiddingsdans en creëerde eigen choreografieën. Maar ik werd jong moeder, kende weinig tot geen anderen die daarmee bezig waren en God ging eerst een andere weg met mij op.’
