Vanaf mijn negentiende mocht ik meewerken aan dit fantastische festival. In een heel ver verleden in Eindhoven in De Garage, een gammele muziektent. Later in Liempde in La Luna – voor de jonkies: dat was een muziekpodium voordat het festival in Bussloo terecht kwam.

Ik heb er dan ook echt hartzeer van nu afgelopen week bekend werd dat het Xnoizz Flevo Festival ophoudt te bestaan.

Maar ik wil niet dat deze column een beklag wordt of een sentimentele hang naar iets wat niet meer is. Ik wil met plezier en trots terugkijken op dit unieke evenement, waar ik zoveel lieve vrienden heb leren kennen, waar ik heb gedanst, gehost, voor het eerst gecrowdsurft (aan niemand doorvertellen), gehuild, gekust, gelachten, gelooft en heel erg weinig heb geslapen.

Een aantal van de meest bijzondere concerten van mijn leven heb ik hier gezien. Bands en artiesten als The Violet Burning, Listener, Iain Archer, Over The Rhine en Gungor staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. Maar het concert dat me het meeste bij is gebleven, is het allerlaatste optreden van This Beautiful Mess. Wat een intens moment was dat.

Bijzondere concerten, diepgaande gesprekken tot diep in de nacht, keihard bikkelen met alle vrijwillgers in de modder, samen eten, bidden, zingen en helemaal uit je dak gaan. Verrassende ontmoetingen met talloze bezoekers en gedreven vrijwilligers. Allemaal even toffe, leuke en unieke mensen. Wat een geweldige herinneringen.

Het Xnoizz Flevo Festival is niet meer, maar de herinneringen die blijven me bij. Voor altijd. En die zijn prachtig.

Dag, dag, lief festival.

Miranda