Januari 2012
Ieder jaar in januari denk ik terug aan wat het afgelopen jaar aan me gegeven en van me genomen is. Voor het eerst in lange tijd zou ik kunnen concluderen dat hetgeen van me genomen is een groter aandeel heeft dan ooit tevoren.
Twijfel en angst voor het heden en de toekomst lijken toegenomen in het jaar 2012. Ik word telkens uitgedaagd om te vechten voor mijn droom, maar wie vangt mij op als ik val? In een land waar mensen gelukkig worden van het verzamelen van deurmatten, posters van Rob de Nijs en verschillende soorten fietsen. In een land waar mensen gelukkig worden door avonden achter elkaar naar de televisie te staren om verwarde, bekende persoonlijkheden van een duikplank te zien struikelen. Soms vind ik geen aansluiting en ruimte voor mijn dromen en wensen. Tegelijkertijd ben ik er soms jaloers op.
Een kleine groep mensen, waaronder een bijzondere rol voor mijn vriendin, waren er in 2012 om mijn barrières met me te bestrijden en mij het licht aan het einde van de tunnel voor te houden. Mensen die mij, soms tegen beter weten in, bemoedigen. Niet omdat ze overtuigd zijn van mijn dromen, maar overtuigd van mij.
2013. De wereld is niet vergaan, Beatrix is nog steeds koningin en ook de Euro is er nog steeds. Mogelijkheden te over en ook de liefde is niet uitgestorven. Een bekende en uitstekende omgeving om mezelf te doen gelden. Ik zal niet opgeven, dit jaar niet.