Als LEV zijn we actief in kerken van verschillende gezindtes en achtergronden. We zien veel overeenkomsten tussen kerken, maar ook veel verschillen. We zien het als een uitdaging om aan te sluiten bij de specifieke beleving van een bepaalde kerk, zonder daarbij onze identiteit als LEV te verliezen. Onze missie is geslaagd wanneer we samen met de zaal in eenheid voor God hebben gezongen.

Het ‘Lied van eenheid’ gaat hierover. Een gedeelte van de tekst gaat als volgt:

‘Als wij samen zingen, Vader maak ons één;

Als wij U aanbidden, breek door muren heen;

Als wij U verhogen, bent U het die ons bindt;

Maak ons tot een kerk, waar U eenheid vindt.’

De kritische lezer zal vraagtekens plaatsen bij een dergelijke tekst. Wanneer kun je spreken van eenheid? Is eenheid een gevoel? Een wetenschap? Heb je eenheid wanneer iedereen tegelijk hetzelfde lied zingt? Wat is er nodig voor eenheid?

Interessante vragen. Wat kunnen we zeggen over deze eenheid?

Terwijl ik dit schrijf schaatsen er kinderen op de grote vijver vlakbij ons huis. Een eindje verder zwemmen een paar eenden in een groot wak. Het ziet er een beetje spannend uit.. Is het ijs wel dik genoeg? Onlangs zakte een ijsmeester nog door het ijs tijdens een interview met de NOS op Radio 1. Elke keer als er ijs ligt heb je van die spannende fases.. Zal het ijs het redden? Hoe dieper het ijs groeit, hoe veiliger het is. Elk jaar wachten de schaatsliefhebbers op het moment dat ze veilig allerlei tochten kunnen maken.

Ook in de kerk kan onze eenheid er wel zijn, maar heel dunnetjes en breekbaar. Het voelt spannend om samen op te trekken en dingen te ondernemen. Houdt onze eenheid het wel? Misschien is de binding die er is puur gebaseerd op dat je fysiek in dezelfde kerk zit. Maar ook onze eenheid kan groeien en zich verdiepen. Net als ijs kan eenheid een veilige basis worden waar onze kerk op kan bouwen.

Eenheid hoeft niet te betekenen dat we overal hetzelfde over denken. In een eenheid kun je prima van mening verschillen. De cruciale vraag is of onze meningsverschillen voor verdeeldheid zorgen. De kloven die ontstaan door meningsverschillen lijken vaak onoverbrugbaar. Hoe kunnen we die ander bereiken terwijl diegene zo anders denkt, voelt, ervaart en functioneert?

Wanneer je eenheid wil tussen voetbalsupporters, dan moet je een EK of een WK organiseren. De shirtjes van de plaatselijke voetbalvereniging gaan in de kast, en we trekken allemaal een oranje shirt aan. Dit opvallende verschijnsel is wel tekenend voor hoe wij mensen denken. Wanneer we ons richten op overkoepelende waarheden, ontstaat er eenheid.

In het schrijven van liederen en in het samen zingen is het belangrijk te zoeken naar zaken die voor iedereen zo zijn. Het is daarom belangrijk in het schrijven en het samen zingen om onze focus te hebben op God, wie Hij is en wat Zijn woord zegt. Wanneer we ons richten op deze overkoepelende waarheden zullen onderlinge verschillen niet voor onoverbrugbare verdeeldheid zorgen. Wanneer we elkaar vinden in de zaken van het hart, zullen we in liefde, respect en geduld met elkaar het gesprek aan kunnen gaan. Meningsverschillen drijven dan niet uiteen, maar vormen de bron van het gesprek waarin we elkaar beter leren kennen, verder helpen en inspireren.

Jezus zelf is ons voorbeeld. In een wereld die het niet met hem eens was, bleef hij dienend mensen liefhebben. Laten we elkaar in liefde en dienstbaar benaderen. Jezus is ons fundament, onze redding en onze inspiratie. Laten we die basis vasthouden met elkaar, en zoeken naar wat ons bindt. De eenheid zal zich verdiepen en een veilige basis vormen voor de (schaats-)tochten in ons kerkelijk leven.

 Peter Dijkstra