DE CHRISTEN/KERK HEEFT EEN IMAGOPROBLEEM
Ik merk om me heen dat mensen een hele ijsberg aan (voor)oordelen over christenen hebben. Sommige gedachten zijn misschien pijnlijk dicht bij de waarheid en daarom zo hardnekkig. Ik heb er een artikel/bijbelstudie over geschreven. Eventueel is deze studie ook als toespraak te bekijken. Klik dan hier. (toespraak vanaf 17 minuten)
- Ze hebben altijd gelijk (of dat denken ze) – ze zijn dus betweterig
- Ze vinden hun geloof beter dan dat van andere oprechte gelovigen – ze zijn dus arrogant
- Ze blijven maar pushen om anderen hun geloof op te dringen – ze zijn dus drammerig
- Ze kunnen niet luisteren – ze zijn dus ongeïnteresseerd
- Ze hebben hun mening over anderen snel klaar – ze zijn dus veroordelend
- Hun leven is meestal niet in overeenstemming met hun theorie – ze zijn dus schijnheilig/hypocriet
- Door de eeuwen heen hebben ze anderen onderdrukt – ze zijn dus gevaarlijk
Dit zijn zomaar een aantal labels over christenen.
Betweterig, Arrogant, Drammerig, Ongeintersseerd, Veroordelend, Schijnheilig, Gevaarlijk.
Het nare is; deze labels zijn niet vanzelf ontstaan. Vele mensen hebben wel een ervaring met spontaan, levend, authentiek geloof dat werd omgezet in systeem. En als mensen eenmaal leven in en volgens het systeem krijgen ze een enorme neiging om anderen er ook in te trekken. Haast elke wereldse organisatie wil toch groeien. Invloed hebben. Macht vergroten. En laat dit nou net zijn waar de meeste mensen tegenwoordig allergisch voor zijn. Laat me! Ik ben op mijn vierkante meter een vorst!
Voet tussen de deur
Toen mijn moeder mijn bekering van dichtbij zag, zei ze een keer ‘ik zelf zou niet voor de volle 100% voor mijn geloof willen gaan. Ik ben bang dat ik dan zo’n figuur wordt die deur langs deur moet, en dat lijkt me zo vreselijk’…
Heb je Martin gezien?
Toen ik 8 jaar geleden een keer bij Andries Knevel op tv mijn getuigenis deelde en ook open en enthousiast vertelde dat ik geloof dat Jezus’ uniek is en de enige weg tot God werd mijn schoonmoeder gebeld en gewaarschuwd. Wist ze wel dat haar toekomstige schoonzoon zo fanatiek was? Dat ik de relatie met Susanne een keer totaal onverwacht verbrak omdat ze (nog) niet (op mijn manier) geloofde in Jezus heeft ook niet veel goed gedaan. Susanne was er kapot van. Dat beeld, die ervaring met een gelovige, is moeilijk weg te poetsen uit iemands herinnering.
Pas veel later is hier goed over gesproken en gelukkig is nu alles open en goed. Maar ik weet dat er zorgen zijn geweest over de manier waarop ik geloofde en anderen hierover vertelde. Ik was natuurlijk ook vrij radicaal en heb zo’n beetje alle fouten van een beginnende christen wel gemaakt. Ik ging voluit elke discussie in, wilde mensen overtuigen, wist van geen ophouden, had geen geduld om mensen hun eigen zoektocht te gunnen. Dacht dat mijn persoonlijke ervaring voor iedereen nodig was. Etc. Ik bedoelde het oprecht goed. Er was echt veel aan het veranderden in mijn leven. Ik geloof nog steeds dat God in mijn leven had ingegrepen en me op dit pad van ‘verkondiging’ had gezet. Maar er was nog teveel MARTIN en te weinig JEZUS in de manier waarop ik mensen tegemoet ging.
MARTIN OP MISSIE VOOR JEZUS
Want MARTIN was op een missie voor Jezus. Zo snel als mensen op een missie gaan. Zelfs op missie om de meest glorieuze, levende figuur in de hemel en op aarde te dienen. Zelfs als ze het heel goed bedoelen, het gaat vaak mis.
Even een voorbeeld uit de Bijbel waar ik aan moet denken. Hier is Jezus op weg, samen met zijn leerlingen. Ze gaan richting Jeruzalem. Jezus weet dat Hij zal sterven. Hij heeft vlak hiervoor aan zijn leerlingen uitgelegd dat dit nodig is, maar dat Hij ook weer zal opstaan. Waarschijnlijk hebben de leerlingen Hem serieus aangekeken en begrijpend geknikt (of ze het nou wel of niet ten diepste begrepen). En dan volgt er dit moment:
| Op weg naar Jeruzalem51 Toen de tijd naderde dat Jezus van de aarde zou worden weggenomen, ging hij vastberaden op weg naar Jeruzalem. 52 Hij stuurde boden voor zich uit. In een Samaritaans dorp, waar ze kwamen om zijn komst voor te bereiden, 53 wilden de dorpelingen hem niet ontvangen, omdat Jeruzalem het doel van zijn reis was. 54 Toen de leerlingen Jakobus en Johannes merkten dat Jezus niet welkom was, vroegen ze: ‘Heer, wilt u dat wij vuur uit de hemel afroepen dat hen zal verteren?’ 55 Maar hij draaide zich naar hen om en wees hen streng terecht. 56 Ze gingen verder naar een ander dorp. |
Wat mistte hier nou in de reactie van Jakobus en Johannes? Waarom was Jezus zo streng?
Omdat de liefde voor de mensen mistte. Er was geen begrip, geen verplaatsen in hun achtergrond (ze hadden toch kunnen begrijpen waarom Samaritanen moeite hadden met een reiziger op weg naar Jeruzalem). Deze mensen deden moeilijk. Stonden in de weg. En dat ze met vuur een einde willen maken aan dit ‘probleem’ is wel heel radicaal. Jezus maakt er snel korte metten mee.
Klik hier om verder te lezen.
Jason Upton